week 42, Connie van den Berg
Zacht zoemt een hommel door de geurige wei, Zwevend van bloem tot bloem, tijdens dit prachtige jaargetij. Met pootjes vol stuifmeel en een vachtje zo fijn, Werkt hij hard, ook al is hij maar klein. De wereld vertraagt in dit moment van rust, Een zoemende ode aan lente vol levenslust. Waar bloemen fluisteren en kleuren vervloeien, Laat de hommel het leven in zachtheid groeien.
