Druppeltjes glijden langs gouden licht, Op een bloemblad, dat als zijde zachtjes zwicht. Een sluier van zonlicht, zo warm en teer, Kust de bloemblaadjes zacht, keer op keer. De randen dansen in een zucht van wind, Waarin de stilte zacht haar weg weer vindt. Een gouden, abstracte wereld, vaag en klein, Waar kleur en stilte één willen zijn.